Το σκασμένο λάστιχο του ελληνικού τουρισμού. -Του Νεκτάριου Β. Νώτη

Πέμπτη βράδυ, στο χωριό με το παγκοσμίως πασίγνωστο όνομα, που θέλει ακόμα να λέγεται ο Ομφαλός της Γης. 
Όπως στα αρχαία χρόνια.
Μόνο, που, εν έτει 2022, μόνο ο αρχαιολογικός χώρος των Δελφών παραπέμπει σε αυτό.
Μπαίνω στο αυτοκίνητό μου για να φύγω. 
Βλέπω ένδειξη προβλήματος στο ένα λάστιχο. 
Πηγαίνω στο μοναδικό πρατήριο καυσίμων του χωριού. 
Ώρα 20:35.
Ζητάω να μου τσεκάρουν τον αέρα, διότι "μάλλον με έχει πιάσει λάστιχο". 
- Δεν έχω αέρα, κύριε. 
- Τι εννοείτε; 
- Εννοώ ότι κλέινω σε λίγο και έχω βάλει τον αέρα μέσα στον χώρο, που βλέπετε, και έχω κατεβάσει ρολά.
- Ξέρετε, πρέπει να το δω, διότι - όπως σας είπα - έχω πρόβλημα με το ένα λάστιχο.
- Σας είπα κύριε, κλείνουμε τώρα και δεν μπορώ να ανεβάσω ξανά τα ρολά. 
Αυτή, όπως καταλαβαίνετε, είναι λογική κάποιων ανθρώπων - δεν θα τους πω επιχειρηματίες, γιατί μόνο τέτοιοι δεν είναι -, οι οποίοι, δυστυχώς, εκπροσωπούν το ελληνικό τουριστικό προϊόν, αφού δραστηριοποιούνται σε τουριστική περιοχή. 
Δεν συζητώ ότι ο συγκεκριμένος δεν σκέφτηκε καν ότι πρέπει να είναι ανοιχτός αυτό το τετραήμερο μέχρι αργά το βράδυ, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του όλους όσοι, για αυτό το διάστημα, κάνουν στο χωριό του - και στον ίδιο - τζίρο, που δύσκολα βλέπει τέτοια περίοδο (και όχι μόνο).
Δεν συζητώ ότι δεν τον ενδιαφέρει πως στο χωριό του γίνεται κάθε χρόνο το σημαντικότερο συνέδριο της χώρας, με σημαντικούς καλεσμένους από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο.
Δεν συζητώ ότι δεν μπήκε καν στη σκέψη να εξυπηρετήσει έναν οδηγό, ο οποίος έχει πρόβλημα με το αυτοκίνητό του, ανεξάρτητα με το αν είναι περίοδος συνεδρίου ή όχι, και με δεδομένο ότι είναι το μοναδικό πρατήριο καυσίμων στο χωριό και σε ακτίνα τουλάχιστον δέκα χιλιομέτρων. 
Και, ξέρετε, δυστυχώς, δεν είναι ο μόνος στο συγκεκριμένο χωριό.
Είναι όλοι έτσι στους Δελφούς.
Ξενοδοχειακές υποδομές, που θυμίζουν rooms to let της δεκαετίας του '70. 
Εστιατόρια και ταβέρνες - με εξαίρεση ένα -, που σερβίρουν κάκιστης ποιότητας φαγητό, τόσο σε πρώτη ύλη, όσο και σε εκτέλεση. 
Η λογική της αρπαχτής σε όλο της το μεγαλείο. 
Η πλήρης απουσία σεβασμού, όχι μόνο στους συμμετέχοντες στο συνέδριο, αλλά και στους διοργανωτές, που προσπαθούν - εδώ και επτά χρόνια - να δώσουν λάμψη σε αυτό τον τουριστικό προορισμό-ντροπή για τη χώρα μας. Και οι οποίοι το έχουν καταφέρει με την ποιότητα του συνεδρίου. Αλλά μόνο με αυτό, καθώς για όλα τα υπόλοιπα δεν μπορούν να αλλάξουν μυαλά και νοοτροπίες. 
"Ας πάορυν το συνέδριο από εδώ και ας το πάνε αλλού, να σου πω εγώ πόσο θα τους νοιάξει τότε", μου είπε ένας εκ των συμμετεχόντων στο Delphi Economic Forum. 
Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι, και αυτό να γίνει, δεν θα τους νοιάξει.
Διότι δεν νιώθουν.
Τόσο απλά.