Μέσα στην πανδημία οι διαδικτυακές υπηρεσίες παραγγελίας και παράδοσης έχουν αναδειχθεί σε σωσίβιο για όλους, από τα εστιατόρια μέχρι τους καταναλωτές.
Όσο μαζική και αν είναι η ανάπτυξη, τα εστιατόρια και οι πελάτες τους είναι αυτοί που γνωρίζουν ακριβώς τις συνθήκες στην αγορά. Οι υπηρεσίες παράδοσης από τρίτους, όπως η DoorDash και η UberEats χάνουν συχνά το στόχο στην εξυπηρέτηση και τον ποιοτικό έλεγχο. Οι οδηγοί είναι συνήθως μη ελεγμένοι εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης- κάτι που πλέον συνδυάζεται με υψηλές τιμές βενζίνης, μεγάλους χρόνους αναμονής, χαμένα ή λανθασμένα αντικείμενα, φουσκωμένες τιμές και παράλογες χρεώσεις υπηρεσιών.
Επίσης, με τις αμοιβές τρίτων να ανέρχονται στο 30% του κόστους των γευμάτων, πώς μπορούν τα εστιατόρια να προσεγγίσουν τους πελάτες χωρίς να μειώσουν τα ήδη λεπτά περιθώρια κέρδους τους;
Τα εστιατόρια δεν είναι τα μόνα που αντιστέκονται
Οι ιδιοκτήτες εστιατορίων δεν είναι οι μόνοι που αντιστέκονται. Οι κυβερνήσεις των πολιτειών της Καλιφόρνιας, της Νέας Υόρκης και της Μασαχουσέτης ήταν από τις πρώτες που εφάρμοσαν ανώτατα όρια αμοιβών στις υπηρεσίες παράδοσης, ορισμένες προσωρινά και άλλες, όπως η Νέα Υόρκη, καθιστώντας το ανώτατο όριο μόνιμο.
Το Food & Wine ασχολήθηκε με το πώς ορισμένα εστιατόρια αντιστέκονται μέσω του νομικού συστήματος.
Ήρθε η ώρα να ενισχυθούν οι ιστότοποι των εστιατορίων
Πολλά εστιατόρια έπεσαν στην παγίδα να συνεργαστούν με υπηρεσίες παράδοσης από τρίτους κατά τη διάρκεια της πανδημίας, επειδή έμοιαζαν να είναι ο σωτήρας του αγώνα τους όταν επρόκειτο να προσεγγίσουν τους πελάτες. Εφαρμογές όπως το DoorDash και το Uber Eats κατέστησαν εύκολη τη λειτουργία του μενού και ακόμη και την προώθηση του εστιατορίου.
Ταυτόχρονα, δεν ασχολήθηκαν καθόλου με την ανάπτυξη δικιάς τους εφαρμογής ή με την ανάπτυξη του ιστοτόπου του εστιατορίου.
Σήμερα όμως, οι ιδιοκτήτες εστιατορίων μπορούν να αφιερώσουν χρόνο στην ανάπτυξη του κατάλληλου ιστότοπου για την επιχείρησή τους.