Οι επιπτώσεις από το κλείσιμο της ψηφιακής επιχείρησής σας όταν η επισκεψιμότητα στο χώρο σας γίνεται έντονη, είναι μεγαλύτερες από ό,τι νομίζετε.
Όπως αναφέρουν οι Meredith Sandland και Carl Orsbourn, co-authors του "Delivering the Digital Restaurant: Your Roadmap to the Future of Food", σε περιόδους αιχμής της ζήτησης, οι ιδιοκτήτες των εστιατορίων, και μερικές φορές ακόμη και οι υπάλληλοι, μπορούν να επιλέξουν να απενεργοποιήσουν τα ψηφιακά κανάλια για να επικεντρωθούν στους πελάτες που βρίσκονται στο κατάστημα και κάθονται στα τραπέζια. Πολλές αλυσίδες εστιατορίων ενθαρρύνουν στην πραγματικότητα αυτή τη συμπεριφορά, εκπαιδεύοντας μια ιεραρχία για την εξυπηρέτηση των πελατών.
Πώς επηρεάζει αυτή η πρακτική τους καταναλωτές;
Η μεγαλύτερη πρόκληση με αυτή την προσέγγιση είναι το πώς αισθάνεται ο καταναλωτής. Όταν ένα εστιατόριο έχει πολλή δουλειά ή η ουρά του drive-thru γίνεται μεγάλη, τότε δεν κλειδώνει τις πόρτες, ούτε τοποθετεί πορτοκαλί κώνους στο χώρο στάθμευσης. Οι καταναλωτές μπορεί να περάσουν με το αυτοκίνητο, να δουν την ουρά και να "αποφύγουν" την αναμονή, αλλά αυτή η επιλογή είναι του καταναλωτή, όχι του εστιατορίου.
Το κλείσιμο των ψηφιακών θυρών εμποδίζει τον καταναλωτή να πάρει ο ίδιος την απόφαση. Η επιλογή να περιμένει ή να αποφύγει δεν είναι πλέον του καταναλωτή. Στην πραγματικότητα, ο καταναλωτής δεν γνωρίζει καν την ύπαρξη του εστιατορίου. Ένα ψηφιακό εστιατόριο που έχει "κατεβάσει ρολά" δεν θα εμφανιστεί στην αναζήτηση του καταναλωτή.
Εάν ο καταναλωτής δεν έχει επιλέξει ποτέ πριν το συγκεκριμένο εστιατόριο, τότε το εστιατόριο χάνει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τη δημιουργία αναγνωρισιμότητας και την τόσο σημαντική πρώτη δοκιμή. Εάν ο καταναλωτής έχει επιλέξει το εστιατόριο στο παρελθόν, ξαφνικά το εστιατόριο εξαφανίζεται... "Μήπως έκλεισε η επιχείρησή του; Μετακόμισε;" Ο καταναλωτής μπορεί να μην αναρωτηθεί καν πριν επιλέξει άλλο μέρος και να αποκτήσει μια συνήθεια αλλού.